Wielkie i rozłożyste drzewo, położone kilka kilometrów od Lwiej Skały. Dom mandryla Rafikiego - przyjaciela rodziny królewskiej oraz miejscowego medyka.

Samiec przybiegł tutaj z Kari na grzbiecie i jak najszybciej zawołał mandryla Rafikiego.
- Nic jej nie będzie. - rzekł medyk dając jej wody. - Czy mógłbyś, Panie, upolować dla niej coś?
Thatu kiwnął głową i pobiegł na Teren Polowań, po chwili wrócił ciągnąc zwierzynę, którą położył przy Kari.

*Lwiczka się obudziła,i zobaczyła przed sobą antylopę i lwa*
-D-dziękuje....*Zjadła kawałek*

- Nie ma za co.. Posil się i powiedz, gdzie twoi rodzice? - rzekł lew.

-Ja....Uciekłam ze Złej ziemi,Od początku wiedziałam że mój żywioł to dobro....

- Bardzo dobrze zrobiłaś. - powiedział lew i pogłaskał lwiczkę. - Chcesz, to mogę.. Cię przygarnąć, nie jestem jakoś doświadczony w ojcostwie, ale będę się starał. Jeżeli oczywiście zechcesz, jak nie, to ja rozumiem.

-Oczywiście że chcę..*Uśmiechnęła się*

Samiec uśmiechnął się i zarzucił lwiczkę na grzbiet.
- Idziemy na Lwią Skałę. - odparł i udał się na Lwią Skałę.

*Rudo grzywy lew przybył szybko do Baobabu starego pawiana. Miał na sobie ranną Mag, więc musiał działać szybko. Położył delikatnie lwicę na Ziemi.*
- Rafiki!
*Zawołał głośnym krzykiem szamana. Ten szybko się zjawił i wyglądał na bardzo przestraszonego. Otrząsnął się i zaczął badać lwicę, mając różne maście i leki.*

-O nie... nie. To nie dobrze. Ona przeżyje, ale lwiątka... ciężko mi to stwierdzić.
*Pawian smarował maściami brzuch lwicy*

- Lwiątka...? Jak to lwiątka...?
*Jego głos był pełen załamania, gdy to usłyszał.*

-Ona nie wie, ale to jest ten ktoś. Wyczuwam trójkę.
*Szaman leczył lwicę*
-A ty jak się czujesz?
*Podszedł do lwa i nasmarował jego zadrapania. Wrócił znów do Maggie i pod jej głowę podłożył poduszkę wypchaną piórami.*

( ^^ )

- Nie mogłeś wcześniej o tym powiedzieć? Że oczekujemy małych lwiątek? A co teraz jak nie przeżyją?!
*Zdenerwował się, bojąc się najgorszych rzeczy...*

*Szaman cofnął się*
-Nie byłem pewien.

*Shez widząc przestraszonego pawiana, uspokoił się lekko*
- Przepraszam Rafiki...
*Z jego oczy napłynęły łzy, a po chwili usiadł tuż obok Mag, wpatrując się w nią. Zaczął płakać.*

*Rafiki podszedł do niego i wziął jego łapę. Położył ją na brzuchu Maggie*
-Czujesz? Co najmniej 3 malutkie serduszka.

- Czuję... czuję...
*Shez próbował się uśmiechnąć i udało mu się to nawet. Był szczęśliwy, a po jego oczach spływały łzy szczęścia.*

Lew przybył tutaj z Navią na grzbiecie i położył ją na jednej z grubych gałęzi.
- Rafiki, szybko! - warknął z przerażeniem.
Szaman musiał się teraz rozdwoić, podbiegł do Navii i zatamował krew, po czym znów podbiegł do Mag. Po chwili podbiegł do partnerki Kanu.
- Ona.. Tutaj jest trójka lub czwórka lwiątek.. I ona jest w ciąży już od kilku miesięcy.. - szepnął do Kanu.

*Maggie otworzyła oczy. Zaczęła szeptać*
-Czy to prawda Shez?

*Shez spojrzał na Mag - odetchnął z ulgą, że się obudziła. Gdy zadała pytanie, to pokręcił głową, co oznaczało "Tak"*

*Uśmiechnęła się, patrząc na lwa. Czuła ruchy kilku lwiątek*

*Otworzyła oczy.Poczuła ból w łapie. Spojrzała na Kanu.*

- Przepraszam Cię Mag... zawiodłem.
*Powiedział lew pełen skruchy. Nie zdołał jej obronić.*

- Navia.. Wiedziałaś o ciąży? - zapytał lew poważnie, a jednak z troską.

Ciąży? Ja nic nie wiem o żadnej ciązy! *askcona lwica wbiła wzrok w swój brzuch*

Mandryl podszedł do Navii.
- Tutaj jest trójka lub czwórka. - powiedział, przykładając łapę Navii do jej brzucha, było czuć bicie serc.

-Nie zamartwiaj się. Teraz będzie dobrze.

*Shez postanowił zapolować*
- Pobiegnę po zwierzynę... upoluję coś.
*Powiedział lew, biegnąc na tereny polowań.*

Jestem szczęśliwa, że wraz z tobą, Kanu, będziemy rodzicami! *Uśmiechnęłą się do Kanu*

- Chcesz jeść? - zapytał z troską lew, patrząc na Navię.

Trochę... *Powiedziała*

- Więc idę zapolować. - powiedział lew i udał się na teren polowań.

*Shez przybył ze zdobyczą do Baobabu Rafikiego. Miał przy sobie dużą i grubą sztukę zebry. Położył ją tuż obok Maggie.*
- Częstuj się... proszę...
*Powiedział troskliwie*

Lew wlokąc bawoła usiadł obok Navii.
- Zjedz, kochanie.. - powiedział czule.

*Zjadła kawałek*

Dziękuje! *Posłała mu czułe spojrzenie, po czym zaczęła jeść*

- Rafiki, proszę, podejdź. - powiedział lew przyjaźnie.
Mandryl podszedł do Kanu i uśmiechnął się.
- Wiem.. Urodzą się za miesiąc lub dwa. - rzekł szaman.

*Kończąc jeść spojrzałą na szamana*

Szaman zaśmiał się i odszedł do Mag i Shez'a.
- Navia.. Moglibyśmy już teraz wymyślić imiona? - przemówił Kanu.

Dobrze. *Roześmiała się*

- Skoro ma być trzy albo cztery.. To ja wymyślę trzy dla samców, ty trzy dla samic. - Kanu zaczął zastanawiać się nad imionami.

*Lwica zastanowiła się, po kilku minutach uśmiechęła się* Frilla... ... Maiki... .... Kiani....

- To ja wymyśliłem Tanabi, Tembo... i Kesho.

-Shez?
*Podniosła wzrok*

Śliczne imiona *Przytuliłą Kanu*

Lew wtulił się w Navię.
- Kocham cię..

- Tak kochanie?
*Spojrzał na Mag.*

Ja ciebie też.... *Polizała Kanu po pysku*

{ Przyśpieszymy czas? - Jeżeli Shez i Mag też się zgodzą }
Lew urwał sobie kawałek mięsa i zaczął jeść.

(Jeszcze nie ;p)

*Patrzył na Maggie, pytającym wyrazem twarzy.*

*Zmęczona Nav położyła gowę i zasnęła.*

{ Więc kiedy? :3 }
Samiec położył się obok Navii i zaczął myśleć.

-Masz jakieś imiona?

*Shez zastanowił się, a po chwili wymyślił już imiona.*
- Hm.. skoro będą to dwa samce i dwie samiczki... to moja propozycja jest taka:
Dla samczyków: Shego i Vishindo
Dla samiczek: Bella i Mayani
Co Ty na to?

*Uśmiechnęła się*
-Ładne imiona.
*Wtuliła się w jego grzywę*

{ Przyśpieszamy już czas? }
Lew wsłuchiwał się w rozmowę Mag i Shez'a.

(Ja się zgadzam c:)
*Nav otworzyła oczy, podniosła głowę. Łapa już jej nie bolała*

3 MIESIĄCE PÓŹNIEJ

*Maggie już całkiem wyzdrowiała i leżała sama w jednym z wielu pomieszczeń wydrążonych w baoabie*

Lew siedział przy Navii, czuwając. W każdej chwili lwica mogła urodzić.

*Rudo grzywy lew siedział tuż obok Mag. Ciągle czuwał przy niej, dni i noce. Spojrzał teraz w niebo, wnioskując że będzie dziś spokojny dzień.*

*Nav krzyknęła krótko, zaczęła rodzić. Wbiła pazury w ziemię. Po kilku chwilach urodziła.*

Samiec nie zdążył nawet zawołać szamana.. Spojrzał na lwiątka, były to dwa samce i jedna samiczka.
- Kesho.. Tanabi i Kiani.. - szepnął, przytulając się do Nav.

*Trzymając lwiątka w objęciach spojrzała na nie z miłością. Zaczęła je czyścić.*

*Mag również krzyknęła. Poczuła ból, ale po chwili na świat przyszły cztery lwiątka. Trzymała je w łapach, a maluchy otwierały oczy*

*Lwiątka otworzyły oczka. Navia przytuliła Kanu*

*To stało się tak szybko, że nawet nie była potrzebna pomoc Rafikiego. Biały lew podszedł do Maggie i małych lwiątek.*
- Czyli dwa samczyki: Shego i Vishindo, a dwie samiczki: Bella i Mayana.
*Uśmiechnął się rudo grzywy, liżąc Mag w policzek, a po chwili spojrzał na lwiątka czule i z wielką miłością. Był gotów być dla nich ojcem.*

- Jestem ojcem! - krzyknął uradowany lew.
Kanu wziął w łapy jedno z lwiątek, Tanabiego.
- One będą się mnie bać od tych ran. - zaśmiał się.

Na pewno nie! *roześmiała się. Przytuliła Kiani i Kesha.*

*Przytuliła je mocno*

*Na nosku lwiczki siadł motyl, Kiani kichnęła. Matka roześmiała się*

*Lwiątka machały lekko łapkami*

Lew pogłaskał Tanabiego po łebku i uśmiechnął się.

*Spojrzała na Kanu i Tanabiego z uśmiechem*

*Shez przybliżył się do nich i przytulił każde z lwiątek. Były prześliczne.*
- Są piękne i urocze... teraz może przydzielimy im imiona?

Dla Vishindo - tego z rudą grzywką i jasno brązowym futrem z niebieskimi oczami.
Dla Shego - tego z brązową grzywką, białym futrem i zielonymi oczami
Dla Mayani - tą z małą rudą grzywką, białym futrem i niebieskimi oczami
Dla Belli - tą bez grzywki, brązowym futerkiem i zielonymi oczami

*Cała czwórka zamruczała przyjaźnie, a Vishindo dotknął łapką nosa Shez'a*

*Przytuliła lwiątka*

*Biały lew polizał małą łapkę Vishindo, a lwiątko uśmiechnęło się w jego stronę. Pozostała trójka rozglądała się dookoła.*

Może zanieśmy dzieci na Lwią Skałę... *Powiedziała Nav*

Kesho - Brązowy lewek z grzywką koloru toffi i czerwonymi oczami.
Tanabi - Kremowy lewek z brązową grzywką i niebieskimi oczami.
Kiani - Jasno-brązowa lwiczka o niebieskich oczach
- Dobrze. - powiedział lew i wziął Tanabiego na grzbiet po czym udał się na Lwią Skałę.

*Wzięła Kesha i Kiani i poszła za Kanu*

- Dobry pomysł.
*Wziął Vishindo na swój grzbiet, a zaraz po tym wziął Mayani w swój pysk po czym udał się z nimi w stronę Lwiej Skały.*

*Wzięła pozostałe lwiątka na plecy i poszła*

Samiec przybiegł tutaj z lwiątkami i Navią na grzbiecie, położył lwicę delikatnie na grubej gałęzi, po chwili przybył szaman i zaczął badać lwicę. Kanu przytulił lwiątka, a z jego pyska ściekło kilka łez.

*Straciła przytomność.*

- Nav.. Kochanie, nie rób mi tego..
Z pyska lwa ciekły łzy, a lwiątka siedziały wtulone w ojca.

*Nav otworzyła oczy. Ból głowy był dla niej nie do wytrzymania*

Rafiki przyłożył do głowy Nav liść, który złagodził ból.

Dziękuje Rafiki! *Ból ustąpił.*

Mandryl odłożył liść i usiadł obok Navii.
- Kochanie moje.. - szepnął Kanu do Nav.
Lew przytulił się do Navii, to samo uczyniły lwiątka.

*Przytuliła Kanu i lwiątka.*

Tanabi zauważył obok Rafikiego piękny, niebieski kwiatek, wziął go w pysk i zaniósł mamie.

Ojej! Dziękuje! *Polizała Tanabiego i wzięła kwiatek do łapy*

- Dlaczego nic nie może być normalne.. - jęknął lew. - Nie możemy prowadzić normalnego życia bez prześladowań Złoziemców?

Eh... Nie rozumiem dlaczego się tak zachowują... *Westchnęła, pogłaskała lwiątka*

- Ponieważ są bandą idiotów, którzy nie potrafią się nawrócić.

No to jest.. Wiadome...

- Boje się o nasze dzieci..

*Spojrzała na lwiątka.* No co my zrobimy? *Przytuliła je (dzieci).*

- Co zrobimy?.. Będziemy ich pilnować.
Lew usiadł i spuścił wzrok.

To na pewno... *Polizała Kanu po pysku*

Tanabi wdrapał się na grzywę ojca.
- Kocham cię, synku. - szepnął lew.

*Kesho lekko zazdrosny też się wdrapał na grzywę Kanu*
A mneee? *Spytał*

- Ciebie też, i Kiani też, i waszą mamę.

*Kesho uśmiechnął się. Zaczął gryźć Tanabiego za ucho*

Tanabi spadł na ziemię, obijając się.
- Tanabi! - krzyknął lew z przerażeniem.
Kanu szybko zaniósł lewka do Rafikiego, który zaczął go [Tanabiego] badać.

*Wystraszony Kesho zaczął płakać. Nav i Kiani również były przerażone.*

- Nic mu nie będzie. - odparł szaman.
Kanu wziął syna w łapy i pogłaskał go.

*Kesho wciąż płakał. Nav przytuliła płaczącego synka*

Kiani weszła do łap ojca i przytuliła Tanabiego.

*Kesho niepewnie podszedł do Kanu* Psieplasam.. *Opuścił uszy i głowę*

- Nic się nie stało.. Tylko uważaj następnym razem. - powiedział łagodnie Kanu.
Teraz cała trójka lwiątek leżała w łapach samca.

*Nav podeszła do Kanu* I co? Nic się nie stało?

- Zapytaj Tanabiego.
- Nic się nie ściało.. - szepnął lewek.

To dobrze... *Pogłaskała lwiątka*

Samiec pogłaskał każde z lwiątek i przymknął oczy, czuwając.

*Uśmiechnęła się i usiadła obok Kanu*

Lew otworzył oczy i uśmiechnął się.

*Polizała Kanu po pysku*

- Chodźmy na Lwią Skałę. - powiedział lew.
Kanu wziął lwiątka na grzbiet i udał się na Lwią Skałę.

*Wstała i poszła za Kanu*

Kanu przybiegł do Baobabu z Shez'em na grzbiecie, położył go i zaczął nawoływać szamana.

*Szaman Rafiki siedział sobie smutno ze swoim wiernym kijem na grubej gałęzi Baobabu. Nagle usłyszał jakieś nawoływanie, więc postanowił sprawdzić co się dzieje. Pawian szybko się zjawił, a w jego oczy, mina były pełne zdziwienia - zauważył Kanu, a obok niego leżącego Shez'a*
- Kanu, o co chodzi? A w sumie dziękuje, że go przyniosłeś, wyręczając w tym Maggie. Jutro będzie jego pogrzeb...
*Rzekł Pawian, spoglądając na leżące ciało białego lwa.*

- NIE! On żyje, żyje! - warknął Kanu.

*Pawian słysząc te słowa po prostu doznał wielkiego szoku, a jego oczy były pełne niedowierzania... Jak? Jakim cudem?*
- To niemożliwe...!
*Powiedział Pawian, ponieważ nadal nie mógł uwierzyć w to co się teraz tutaj dzieje. Jednakże postanowił jeszcze raz zbadać Rudo grzywego Lwa. Badał go tak dokładnie, że w końcu wyczuł jego słabe bicie serca. Otworzył szeroko pysk, a po chwili go zamknął. Wziął wszystko co było mu potrzebne, czyli leki, maście i tym podobne... Wykorzystał je wszystkie, podając Białemu Lwu. Szaman zrobił wszystko co mógł, więc odciągnął trochę dalej Kanu, by mogli porozmawiać.*
- Nie wiem jakim cudem, ale on naprawdę jeszcze żyje... jego serce bije, lecz słabo. Zrobiłem wszystko co mogłem, wystarczy teraz czekać...
*Spojrzał Rafiki na Shez'a, a po chwili przyłożył rękę do ramienia Kanu.*
- Niech zostanie tu na noc, ja będę go pilnował... A Ty wróć do domu, odpocznij i uspokój się. Zobaczymy co będzie jutro, dobrze?
*Zaproponował Szaman, patrząc na niego.*

Kanu chwilę się zastanawiał, czy ma odejść..
- Nie, Rafiki. Ja muszę tutaj zostać.. To jest mój najlepszy przyjaciel. - przemówił wreszcie.

*Rafiki zastanowił się przez chwilę czy przyjąć Lwa na noc. W sumie nie miał nic do stracenia, więc uśmiechnął się do niego.*
- Skoro tak, to pozwolę Ci tutaj zostać. A ja byłbym niezmiernie Tobie wdzięczny, gdybyś go popilnował...
*Szaman miał już odchodzić, ale przypomniał sobie o czymś.*
- Kanu, musisz wiedzieć pewne fakty... Lwia Ziemia nie jest już bezpieczna, wkrótce nadejdą inne zagrożenia. Musicie być baczni, zło nadchodzi...
*Powiedział smutno Pawian i odszedł od lwów, znikając im po chwili z oczu.*

Samiec podszedł do Shez'a, słowa Rafikiego bardzo go zaniepokoiły, bał się o swoich bliskich. Kanu raz po raz rozglądał się po Baobabie, przestraszył się tych słów.. Zaczęły świszczeć mu w głowie, lecz on bezustannie rozglądał się, nie zważając na głos, wymawiający cicho kilka prostych słów: Musicie być baczni, zło nadchodzi.

*Shez nadal leżał nieprzytomny, lecz jego oddech był ustabilizowany, a serce biło mu spokojnie.*

Kanu wsłuchał się w oddech Shez'a, lew chciał, by jego przyjaciel szybko się obudził. Nachylił się nad nim i uśmiechnął.
- Obudź się szybko, przyjacielu. - szepnął.

*Shez jakby coś usłyszał... niewyraźnie, ale jednak. Po długiej chwili Biały lew otworzył powoli swoje ślepia, lecz zaraz je przymykał, ponieważ widok na obszar również był niewyraźny. W końcu wzrok ustabilizował mu się i spojrzał słabo na lwa, który nad nim stał - Od razu jednak rozpoznał, że to jego najlepszy przyjaciel, Kanu.*
- Kanu... gdzie ja...?
*Powiedział tak, ponieważ nie był tak naprawdę w pełni sił by mówić.*

Samiec był naprawdę bardzo, baaaardzo szczęśliwy - uśmiechnął się do swojego przyjaciela.
- Jesteś w Baobabie.. Wszyscy myśleli, że nie żyjesz.

*Shez uśmiechnął się słabo do przyjaciela, rozglądając się wokół Baobabu.*
- Uf... pamiętam tylko, że byłem w Wąwozie i to jak spadałem w dół i po chwili mocne uderzenie o duży kamień.
*Opowiedział krótkie urywki, tylko to pamiętając. A Gdy zaczął głębiej myśleć, to od razu bolała go mocno głowa*

- Chyba z kimś walczyłeś, leżało obok ciebie ciało jakiegoś lwa... To był..chyba.. Kilio. - szepnął Kanu.

- Tak, pamiętam... to bardzo długa historia, kiedyś Ci ją opowiem. Powiem tylko, że miałem z nim problemy od dzieciństwa.
*Powiedział biały lew i z trudem usiadł.*
- Jak długo byłem nieprzytomny?
*Zadał pytanie, łapiąc się jedną łapą za brzuch, ponieważ była tam duża rana*

- Dokładnie nie wiem.. Tutaj ze mną to kilka godzin.. Ale zanim cię stąd zabrałem, to leżałeś w wąwozie.
Kanu był naprawdę szczęśliwy, że jego przyjaciel się przebudził.

*Rudo grzywy uśmiechnął się do przyjaciela.*
- Rafiki chyba potrafi czynić cuda...
*Zaśmiał się słabo, nie wiedząc w ogóle co się działo, gdy był nieprzytomny.*

- Taak.
Kanu uśmiechnął się, ale był już wykończony, położył się.

*Rudo grzywy był już okropnie zmęczony, więc położył się również i po chwili przymknął swoje oczy. Zasnął w panującej tutaj ciszy i spokoju. Jutro postanowił odwiedzić swoją rodzinę.*

Także Kanu zamknął oczy i zasnął.

*Biały lew obudził się gwałtownie i rozejrzał się po terenie, szybko oddychając. Miał koszmar... a w nim była ukazana cała walka z Kilio oraz inne niebezpieczeństwo, które nawiedziło Lwią Ziemię. Shez wstał i zaczął obserwować teren owych Ziem, ponieważ bardzo się zaniepokoił tym koszmarem. Szczególnie nie chciał, by coś stało się jego rodzinie i najbliższym. Po kilku minutach bacznego pilnowania, lew stwierdził*
- To Tylko sen... nie przejmuj się nim, Shez...
*Powiedział sam do siebie, próbując się uspokoić. Nagle rudo grzywy poczuł przypływ przeogromnego pragnienia, a jego gardło stało się bardzo suche, co było naprawdę nieprzyjemne dla niego. Lew uważając na swoje rany, zszedł powoli z Baobabu i powędrował powolnym krokiem w stronę Wodopoju.*

Kanu przebudził się, zauważył, że nie ma obok jego przyjaciela - Shez'a. Samiec chciał go poszukać, lecz najpierw postanowił się napić.