*Lwiczki posmutniały. Bardzo się martwiły o braci i o tatę...*
-Chcę by wrócili teraz!
*Jęknęła Bella.*

*Rafiki przyszedł z Lwiątkami na Lwią Skałę. Minę miał bardzo poważną i zarazem bardzo smutną. Posadził lwiątka na podłożu i oparł się o swój kij, mając wbity wzrok ku dołu.*

*Pawianowi spłynęło kilka łez po policzku, musiał się zebrać na odwagę i w końcu to powiedzieć...*
- Nie.... nie... nie żyje...

- Maggie... proszę, uspokój się...
*Dotknął ręką jej ramienia, bardzo jej współczuł.*

// Ciało na razie jeszcze tam będzie... //

- Wąwóz...
*Wypowiedział z trudem to słowo. Dawno temu nastąpiła tam podoba tragedia, a teraz wszystko się powtórzyło.*

*Rafiki patrzył smutno na odbiegającą lwicę. Zaraz po tym spojrzał na lwiątka - były przytulone do siebie, cały czas płacząc. Pawian postanowił się teraz nimi zaopiekować do powrotu ich matki. Podszedł do nich i uśmiechnął się naprawdę słabo.*
- Dzieci, proszę... nie płaczcie...
- NIE! Nasz Tata nie żyje!
*Wrzasnęła zrozpaczona Mayani, a Rafiki jeszcze bardziej posmutniał. W sumie nie dziwił się lwiątkom, straciły właśnie kochającego ojca. Szaman próbował ich rozweselić jakoś, ale to szło na marne...*

Ostatnio edytowany przez Rafiki (2013-01-28 13:58:05)

*Rafiki patrzył na rodzinę, a po jego policzkach płynął strumień krystalicznych łez, co mu się naprawdę rzadko zdarzało. Może to dlatego, że odczuł ten cały kryzys Rodziny? Cóż, było mu tak czy siak ciężko, bo znowu stała się tragedia na Lwiej Ziemi. Ze wszystkich nieszczęść, tą odczuł najbardziej. Szaman podszedł ze swoim kijem do lwów.*
- Maggie... jutro będzie pogrzeb, dobrze? Jeśli możesz, to przynieś mi potem jego ciało, ponieważ jeszcze mam parę spraw na głowie. Ja wiem, że wam jest ciężko, ale nie załamujcie się... w najgorszym wypadku można pomyśleć o innym opiekunie...
*Powiedział smutno, a ostatnie zdanie wymamrotał bardzo cicho... W ogóle zastanowił się przez chwilę dlaczego tak rzekł. Spojrzał na inne lwy akurat będące w jaskini. Westchnął i postanowił teraz wyjść z jaskini - tak też uczynił. Bella wyrwała się z łap Matki.*
-Nie chcę innego opiekuna, ja chcę do taty! Chcę by wrócił!
*Wrzasnęła lwiczka, nie mogąc powstrzymać się od łez, które spływały po jej policzkach. Wiadomość o śmierci ojca bardzo ją zraniła.*

*Nav poszła nad Wodopój z swoimi dziećmi. Chciała zostać sama.*

Kanu przyszedł tutaj i usiadł na ziemi.
- Mag, Shez żyje. - powiedział ciepło.
Znów wymówił jej imię tak, jak nad wodopojem.. A może coś ich łączyło?

// Weź się stań zazdrosna //
Kanu spojrzał na Mag z niekrytą namiętnością.